Peyğəmbərlər: Redaktələr arasındakı fərq

Bir sıra peyğəmbərlərin səmavi kitabları var idi; Quran ayələrinə əsasən, Zəbur Həzrət Davudun (ə)[104], Tövrat Həzrət Musanın (ə),(qeyd 4) İncil Həzrət İsanın (ə)[105] və Quran Həzrət Məhəmməd peyğəmbərin (s) kitabıdır.[106] Quranda Həzrət İbrahim (ə) üçün kitabdan bəhs edilməmiş və onun üçün "suhuf" ifadəsi işlədilmişdir.[107] Həmçinin bir hədisə əsasən, Allah Şeysə (ə) 50, İdrisə (ə) 30 və İbrahimə (ə) 20-i səhifə göndərmişdir.[108]

Əllamə Təbatəbai deyir ki, Ulul-əzm peyğəmbərlərinin hər birinin bir kitabı və şəriəti olub.[112] Davud (ə),[113] Şeys (ə) və İdris (ə)[114]  kimi Ulul-əzm olmayan peyğəmbərlərin kitabları şəriətin Ulul-əzm peyğəmbərlərə məxsus olması ilə ziddiyyət təşkil etmir. Çünki Ulul-əzm olmayan peyğəmbərlərin kitablarında hökmlər və şəriət yox idi.[115]

Möcüzə, peyğəmbərləri yalançı peyğəmbərlik iddiaçılarından tanımağın yollarından biridir. Möcüzə Allah tərəfindən və Peyğəmbərin əli ilə görülən fövqəladə bir işdir. Həmçinin peyğəmbərlik iddiası və təhəddi (mübarizəyə dəvət) ilə birlikdədir.[116] Qurani-Kərim peyğəmbərlərin möcüzələrindən bəzilərini qeyd etmişdir; Salehin (ə) dəvəsi,[117] odun İbrahim (ə) üçün soyuması,[118] İbrahimin (ə) əli ilə dörd quşun dirilməsi,[119] Musanın (ə) əsanın əjdahaya çevrilməsi kimi doqquz möcüzəsi,[120] Bəni-İsrail qəbilələri üçün on iki bulaq suyunun axması[121] Dənizin yarılması və Bəni-İsrail üçün nicat yolunun açılması,[122] Yədi-bəyza (ağ əl),[123] Həzrət İsanın (ə) xəstələrə şəfa vermək, ölüləri diriltmək, palçığı quşa çevirmək kimi möcüzələri [124] və Həzrət Peyğəmbərin (s) Qurani-Kərim[125] və şəqqul-qəmər (ayın yarılması)[126] kimi möcüzələri peyğəmbərlərin məşhur möcüzələrindəndir ki, Quranda onlara işarə edilmişdir. İbn Cəvzi Həzrət Peyğəmbər (s) üçün 1000 möcüzə nəql edən mənbələrdən bəhs etmişdir.[127]

Möcüzələrin fərqli olması müxtəlif dövrlərdə insanların məlumat və ehtiyaclarının fərqli olması ilə bağlıdır. İlahi hikmətin tələbi budur ki, hər bir peyğəmbərin möcüzəsi onun dinləyicilərinin ehtiyaclarına uyğun olmalıdır. Məsələn, Həzrət Musanın (ə) dövründə sehr və cadu geniş yayılmışdı, Allah Musanın möcüzəsini əsa etmişdir ki, sehrbazlar buna bənzər bir şey gətirə bilməsinlər. Həmçinin bununla da başqalarına höccət və dəlili tamamlasın.[128]

Peyğəmbərlərin göndərilməsindən əvvəl və xalqı onların növbəti iddiasını qəbul etməyə hazırlamaq məqsədi ilə baş verən hadisələr[129] kəlam alimlərinin terminində "İrhas" kimi tanınır. Həzrət Musanın (ə) Nil çayından xilas edilməsi, İsanın (ə) beşikdə danışması,[130] Savə gölünün quruması, Kəsra sərdabəsinin silkələnməsi, Fars məbədində odun sönməsi və s. Peyğəmbərin (s) mövlud ilində baş verən digər hadisələr131] peyğəmbərlərin irhaslarından olub.

Mühəddislər, təfsirçilər və İslam mütəkəllimləri öz əsərlərində peyğəmbərlər haqqında yazıblar. Əllamə Məclisi "Biharul-Ənvar" kitabının dörd cildini peyğəmbərlərlə bağlı rəvayətlərə[132] və doqquz cildini isə Həzrət Peyğəmbərin (s) tarixinə həsr etmişdir.[133] Həmçinin peyğəmbərlər haqqında müstəqil şəkildə kitablar yazılmış və daha çox “Qəsəsul-Ənbiya” adı ilə çap edilmişdir. Bu əsərlərdə daha çox peyğəmbərlərin tərcümeyi-halına və bəzən də onlarla bağlı etiqadi məsələlərə toxunulur. Bu əsərlərdən bəziləri bunlardır:

* "Əl-Nurul-Mubin fi qisəsil-Ənbiya vəl-Mürsəlin": Bu kitab Seyid Nemətullah Cəzayeri (hicri 1050-1112) tərəfindən yazılmışdır. Bu kitabda şiə rəvayətlərində adları çəkilən peyğəmbərlərin həyatı var. Müəllif müqəddiməsində peyğəmbərlərin sayı, onların ortaq cəhətləri, Ulul-əzm peyğəmbərlər, peyğəmbərlə imamın fərqi kimi mövzulardan bəhs edib. Bu kitab ərəb dilində yazılmış və "Peyğəmbərlərin hekayəti və ya Adəmdən Xatəmə (s) qədər Quran hekayələri" adı ilə fars dilinə tərcümə edilmişdir.

* Tənzihul-Ənbiya Vəl-Əimmə: Seyid Mürtəza (hicri 355-436) bu kitabı peyğəmbərlərin məsumluğunu sübut etmək haqqında və ərəb dilində yazmışdır. Müəllif bu kitabda peyğəmbərləri hər hansı bir səhvdən, kiçik və ya böyük günahlardan məsum hesab edir.[134]

* "Vəqyeus-senin vəl-Əvam": Bu kitabı Seyid Əbdül-Hüseyn Xatunabadi (vəfatı hicri 1105-ci il) yazmışdır. Kitab üç hissədən ibarətdir. Birinci hissə peyğəmbərlərin tarixi ilə bağlıdır. Bu hissədə müəllif bir sıra peyğəmbərlərin adlarını, uzun ömürlərini və bəzi hallarını qeyd etmişdir. Digər iki hissədə isə Həzrət Peyğəmbərin (s) dövrünə aid hadisələrdən bəhs etmişdir. "Vəqyeus-senin" fars dilində yazılmışdır.

* "Lətaifu qəsəsil-Ənbiya (əleyhimus-salam)": Səhl ibn Abdullah Tostəri (hicri 238-ci ildə vəfat edib) tərəfindən yazılmışdır. Bu kitab ayələrdən və rəvayətlərdən istifadə etməklə peyğəmbərlərin həyatının bəzi məqamlarından bəhs edir.

* "Həyatul-Qulub": Bu kitab Əllamə Məclisinin (hicri 1110-cu ildə vəfat edib) əsəridir. O, peyğəmbərlərin və onların canişinlərinin tarixini ehtiva edir. Əllamə Məclisi bu kitabda peyğəmbərlik, İmam Əlinin (ə) xilafətindən, imamın olmasının vacibliyindən, onların təyin olunmasından və məsumluğundan bəhs etmişdir.

Həmçinin əhli-sünnə alimlərindən Əhməd ibn Muhəmməd Sələbinin "Qəsəsul-Ənbiya Əl-müsəmma ərayisul-məcalis", İbn Kəsirin "Qəsəsul-Ənbiya" və Əbu İshaq Nişaburinin "Qəsəsul-Ənbiya" kitabları da bu mövzuda yazılmışdır.