Hədəsi-əkbər
Hədəsi-əkbər (ərəbcə: الحدث الأكبر) o şeylərə deyilir ki, namaz kimi bəzi ibadi əməlləri yerinə yetirmək üçün təharətin aradan getməsinə və qüsl almağın vacib olmasına səbəb olur.[1]
Şiə fəqihlərinə görə, cənabət, cinsi yaxınlıq, heyz, nifas, orta və çox istihazə, meyitin bədəninə toxunmaq hədəsi-əkbərin nümunələrindəndir.[2] İnsanda onun nümunələrindən biri görünəndə və ya ondan baş verəndə, yerinə yetirmək üçün təharətin şərt olduğu əməllərə (dəstamaz, qüsl və ya təyəmmüm) görə qüsl etməlidir.[3]
Fəqihlər hədəsi hədəsi-əkbər və hədəsi-əsğərə bölürlər.[4] Hədəsi-əkbərdən məqsəd qüsl verməyə səbəb olan şeydir.[5] Hədəsi-əsğər dəstəmazın batil olmasına səbəb olan şeyə deyilir.[6]
Fəqihlər əməli risalələrin və digər fiqhi kitabların təharət fəslində hədəsin hökmlərindən bəhs ediblər.[7] Başına hədəs gələn şəxsə Muhdis deyirlər.[8]
Əlaqəli məqalələr
İstinadlar
- ↑ Muəssiseye dairətul-məarif fiqhe İslami, Fərhənge fiqh, h.ş 1387, c.3, s.246-248
- ↑ Feyz Kaşani, Rəsail, h.q 1429, c.2, risalə 4, s.22
- ↑ Nəcəfi, Cəvahirul-kəlam, h.q 1404, c.1, s.63
- ↑ Muəssiseye dairətul-məarif fiqhe İslami, Fərhənge fiqh, h.ş 1387, c.3, s.246-248
- ↑ Muəssiseye dairətul-məarif fiqhe İslami, Fərhənge fiqh, h.ş 1387, c.3, s.246-248
- ↑ Muəssiseye dairətul-məarif fiqhe İslami, Fərhənge fiqh, h.ş 1387, c.3, s.246-248
- ↑ Şeyx Ənsari, Kitabut-təharət, h.q 1415, c.4, s.43
- ↑ Muəssiseye dairətul-məarif fiqhe İslami, Fərhənge fiqh, h.ş 1387, c.3, s.246
Ədəbiyyat
- Şeyx Ənsari, Mürtəza, Kitabut-təharət, Qum, h.q 1415
- Feyz Kaşani, Məhəmməd Möhsin, Rəsail, Təhqiq: Behzad Cəfəri, Şəhid Mütəhhəri ali mədrəsəsi, h.q 1429
- Muəssiseye dairətul-məarif fiqhe İslami, Fərhənge fiqh, Seyyid Mahmud Haşimi Şahrudinin nəzarəti ilə, h.ş 1387
- Nəcəfi, Məhəmməd Həsən, Cəvahirul-kəlam, Düzəliş: Abbas Quçani və Əli Axundi, Beyrut, h.q 1404