Hamidat (ərəbcə: الحامدات) “Əlhəmdu lillah” sözü ilə başlayan “Fatihə”, “Ənam”, “Kəhf”, “Səbə” və “Fatir” surələrinə deyilir.[1] Bu surələrə "Haat" "Həmd" və "Məqasir Quran" da deyilir.[2] Deyilib ki, bu surələrin ortaq mehvərini İslam dininin əsaslarından olan tövhid, nübüvvətməad təşkil edir.[3] Siyuti “Əl-İtqan” kitabında “Camalul-Qurra” kitabından nəql etmişdir ki, Quranda “Məyadin” (meydan kəlməsini cəmi), “Bəsatin” (bostanın cəmi, bağ mənasında), “Məqasir”, “Ərais” (ərus kəlməsinin cəmi), “Dəyabic” (İpək mənasına olan dibac kəlməsinin cəmi), və “Riyaz” (bağ və bostan mənasına olan rəvzə kəlməsinin cəmi) “Məyadin Quran” “Əlif, lam, mim” ilə başlayan surələrdir. “Bəsatin Quran” “Əlif, lam, ra” ilə başlayan surələrdir. “Məqasir Quran” “Hamidat” surələri, “Ərais Quran” “Müsəbbihat” surələri, “Dəyabic Quran” “Hamimat” surələri və “Riyaz Quran” “Müfəssilat” surələridir.[4]

İstinadlar

  1. Mərkəze fərhəng və məarife Quran, Dairətul-məarife Qurane Kərim, c.8, s.418
  2. Siyuti, Əl-İtqan, h.q 1394, c.1, s.201; Höccəti, Pejuheşi dər tarixe Qurane Kərim, h.ş 1395, s.105
  3. Əkbərzadə, Tənasube suvəre hamidat
  4. Siyuti, Əl-İtqan, h.q 1394, c.1, s.201

Ədəbiyyat

  • Höccəti, Seyyid Məhəmməd Baqir, Pejuheşi dər tarixe Qurane Kərim, Dəftəre nəşre fərhənge İslami, h.ş 1395
  • Siyuti, Əbdür-Rəhman ibn Əbi Bəkr, Əl-İtqan fi ulumil-Quran, Təhqiq: Məhəmməd Əbül-fəzl İbrahim, h.q 1394
  • Mərkəze fərhəng və məarife Quran, Dairətul-məarife Qurane Kərim, Qum, Bustane kitab, 3-cü çap, h.ş 1382
  • Əkbərzadə, Fatimə, Tənasube suvəre hamidat تناسب سور حامدات