Şəri məğrib

Şəri məğrib, (ərəbcə: الغروب) məğrib namazını qılmağın başlanğıc vaxtıdır və fiqhin bəzi bölmələrində müzakirə edilir. Şəri məğrib, əsr namazının vaxtının sonu, məğrib namazının başlanğıcı, orucun sona çatması (iftar vaxtı), həmçinin Ərəfatda ixtiyari dayanmaq kimi məsələlərdə tətbiq olunur. Buna görə də o, namaz, oruc və həcc kimi fiqh bölmələrində müzakirə edilir.^[1]

Şəri məğribin vaxtı ilə bağlı fəqihlər arasında ixtilaf var. Bəzi fəqihlər günəşin batmasını şəri məğrib hesab edirlər.^[2] Lakin "Cəvahir" kitabının müəllifinə görə, bir çox fəqihlər humreyi məşriqiyyənin getməsini (şərq üfüqündəki qızartının aradan getməsini) şəri məğrib vaxtı sayırlar.^[3] Bu baxışa əsasən, günəşin batması və şəri məğrib iki ayrı vaxtdır. Günəşin batması əsr namazının vaxtının sona çatmasıdır, lakin şərq üfüqündəki qızartının aradan getməsi iftar vaxtı və məğrib namazının vacib olma anıdır.^[4]

İstinadlar

↑ Haşimi, Şahrudi, Fərhənge fiqhe farsi, h.ş 1385, c.1, s.413
↑ Behcət, İstiftaat, h.q 1428, c.2, s.348
↑ Nəcəfi, Cəvahirul-kəlam, h.q 1362, c.7, s.108-109
↑ Baxın: Təbatəbai Yəzdi, Əl-Ürvətul-vüsqa, h.q 1431, c.1, s.345

Ədəbiyyat

Behcət, Məhəmməd Təqi, İstiftaat, Qum, Ayətullah Behcətin dəftəri, h.q 1428
Təbatəbai Yəzdi, Seyid Məhəmməd Kazim, Əl-Ürvətul-vüsqa, Qum, h.q 1431
Haşimi, Şahrudi, Fərhənge fiqhe farsi, Qum, h.ş 1385
Nəcəfi, Məhəmməd Həsən, Cəvahirul-kəlam, Təhqiq: İbrahim Sultani, Beyrut, h.q 1362

[1] Haşimi, Şahrudi, Fərhənge fiqhe farsi, h.ş 1385, c.1, s.413

[2] Behcət, İstiftaat, h.q 1428, c.2, s.348

[3] Nəcəfi, Cəvahirul-kəlam, h.q 1362, c.7, s.108-109

[4] Baxın: Təbatəbai Yəzdi, Əl-Ürvətul-vüsqa, h.q 1431, c.1, s.345

[1]

[2]

[3]

[4]